verliesverjonging melden

We leven in tijden van economische crisis. Een crisis die veel langer duurt dan voorzien. En zoals dat gebruikelijk is, maken in crisistijd veel bedrijven verlies. Een verlies dat verrekenbaar (compensabel) is met in het recente verleden behaalde winsten of met mogelijk in de toekomst nog te behalen winsten. Door de lange duur van de crisis slagen echter veel ondernemers er niet in om een geleden verlies binnen de daarvoor geldende (en betrekkelijk korte) termijn weer in te lopen. Waarmee het risico van verliesverdamping levensgroot op de loer ligt. En dat is doodzonde.

We kennen twee vormen van verliesverrekening: achterwaartse verrekening met in het verleden behaalde winsten en voorwaarts met mogelijk in de toekomst nog te behalen winsten. De eerstgenoemde vorm (ook bekend als carry back) is veel belangrijker dan de tweede (de zogeheten carry forward). De carry back-vorm biedt ondernemers die met hun vingers tussen de deur zitten namelijk ‘instant relief’, terwijl de tweede vorm weinig meer is dan hopen op en bidden voor betere tijden.

Voorheen was het gedurende langere tijd uitblijven van winst, waartegen dan vervolgens geleden verliezen weggestreept konden worden, niet zo’n probleem. Verliezen waren in de tijd onbeperkt verrekenbaar. Maar één van de maatregelen die in 2007 in het wetsvoorstel ‘Werken aan winst’ werden doorgevoerd om de tariefsverlaging in de vennootschapsbelasting (hierna: Vpb) budgetneutraal te laten verlopen, was de (her)invoering van een in de tijd beperkte verliesverrekening.

Hiermee werd de mogelijkheid van verdamping van verliezen zeer reëel. In samenhang hiermee werd ook in de inkomstenbelasting (hierna: IB) de verliesverrekening in de tijd beperkt, zij het dat hier de carry backperiode drie jaar bleef bedragen. Ook in de inkomstenbelasting is verdamping dus een reële mogelijkheid geworden.